به نقل از «فارس»

عشق به «سردار دل‌ها» سرزمین نمی‌شناسد/ ارسال هدیه‌ای از سوئیس برای زینب سلیمانی

تاریخ انتشار: ۱۲ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۴۵۲۷۲

خبرگزاری فارس ـ گروه هنر: جوان که بود، دلباخته دختر همسایه می‌شود. دختر همسایه برای ادامه تحصیل به دانشگاه سوربن می‌رود. او هم همه تلاشش را می‌کند و با مشقت فراوان، یک سال بعد برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات به فرانسه می‌رود. آنجا اما عشق خود را نمی‌یابد و مردد است بین ماندن و بازگشتن. کمی بعدتر، دختری سوئیسی به او ابراز علاقه می‌کند، با هم ازدواج می‌کنند و پس از پایان تحصیلات به سوئیس می‌روند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حالا دو فرزند دارند اما چرخ زندگی آنطور که باید بچرخد، نمی‌چرخد. پس تصمیم می‌گیرد بار دیگر درس بخواند، اما این بار در رشته‌ای که بازار کار بهتری دارد. بنابراین مهندسی الکترونیک را انتخاب می‌کند، روزها کار می‌کند و شب‌ها تحصیل. پس از اتمام تحصیلات و در حالی که خانواده‌اش ۵ نفره شده است، از نبوغ خود در حوزه الکترونیک، لیزر و سنسورهای حرکتی بهره می‌برد و در شرکت تازه‌تأسیسش، تجهیزات کمک‌‌آموزشی نظامی با کمک لیزر تولید می‌کند. ابداعی که با استقبال مواجه می‌شود و این اختراع را به بسیاری از کشورها می‌فروشد. به قول خودش: چین محصولاتش را به همه کشورها صادر می‌کند، من به چین هم محصول فروختم.

 

 

«رحیم فردین» ۶۰ ساله، حالا بیشتر از ۴ دهه است که با همسر و ۴ فرزندش در سوئیس زندگی می‌کند، اما در همه این سال‌ها، دلبستگی و غیرت خاصی نسبت به ایران اسلامی داشته است. به نحوی که معمولاً هر سال برای شرکت در راهپیمایی ۲۲ بهمن خودش را به ایران می‌رساند. این عِرق به ایران، به همسرش هم سرایت کرده است، تا جایی که وقتی حرف از واکسن و تزریق آن می‌شود، می‌گوید: سوئیس همواره تحت تأثیر آمریکاست و باید واکسن را از این کشور بخرد و حق انتخاب ندارد؛ یعنی حتی جرأت ابراز علاقه کردن به واکسن روسی را هم ندارد تا مبادا دچار غضب از سوی آمریکا شود. بنابراین در سوئیس تنها امکان تزریق واکسن‌های آمریکایی وجود دارد و تا الان حدود ۱۶ درصد واکسینه شده‌اند. اما همسرم دوست دارد واکسن ایرانی بزند و اعتقادی به واکسن آمریکایی فایزر ندارد. 

او پس از ماه‌ها که به دلیل شیوع ویروس کرونا به ایران سفر نکرده بود، نوروز امسال با تابلویی از شهید سلیمانی به ایران آمد تا آن را به بنیاد شهید سلیمانی و مشخصاً زینب سلیمانی تقدیم کند.

رحیم فردین نقاش حرفه‌ای نیست و اثرش ایراداتی دارد. با این‌حال، نیتش و تلاش او برای ابراز علاقه به سردار دل‌ها از ۵ هزار کیلومتر آنطرف‌تر، قابل ستایش است

فردین البته نقاش حرفه‌ای نیست و نقاشی او ایراداتی دارد. با این‌حال، نیتش و تلاش او برای ابراز علاقه به سردار دل‌ها از ۵ هزار کیلومتر آنطرف‌تر، قابل ستایش است. خودش در این باره می‌‌گوید: تا سه دهه قبل، نقاشی می‌کردم و همیشه جزء علایقم بود. مثلاً حدود ۲۵ سال قبل نمایشگاه نقاشی برپا کردم. یک خبرنگار محلی سوئیسی آمده بود و وقتی گزارش نمایشگاه را چاپ کرد، نوشته بود: auto didakt (نقاش خودآموخته). در آن نمایشگاه آثاری هم درباره دفاع مقدس کشیده بودم و آن‌ها را از زوریخ به بِرن بردم و حدود یک هفته در سفارت ایران نمایشگاهی از آن آثار دفاع مقدسی برپا بود.

او ادامه می‌دهد: کمی بعدتر در وادی کار و معیشت و زندگی غرق شدم و همه آنها فراموش شد. تا اینکه این اواخر، دوباره فرصتی دست داده است تا به نقاشی‌کردن بازگردم. نقاشی دو ویژگی مثبت دارد؛ اولاً آرامش عجیبی به آدم می‌دهد، ثانیاً فرصت تفکر را پدید می‌آورد. بنابراین، با اینکه ساعت‌های ایستادن مقابل بوم مکن است خستگی جسمی به همراه داشته باشد، اما نشاط روحی با خودش می‌آورد.

 

 

فردین با ذکر خاطراتی از سال‌های دور می‌گوید: ایام جنگ تحمیلی خارج از کشور بودم و از اینکه رسانه‌های خارجی در حق ایران اجحاف می‌کردند؛ بسیار ناراحت بودم. به همین دلیل به نوعی موسیقی را برای خودم تحریم کردم و چندین سال فقط نوحه‌های سلیم مؤذن‌زاده را گوش می‌دادم. گاهی همسرم هم با اینکه معنی نوحه‌ها را متوجه نمی‌شد، اما از لحن آهنگین آنها خوشش می‌آمد. چند سال قبل ماه محرم با همسرم ایران بودم و در مراسم دسته‌های عزاداری محله امامزاده حسن حضور داشتیم، ناخودآگاه دیدم او هم بر سینه می‌زند و این برایم جالب بود.

او به موضوع نوحه‌های آذری مرحوم مؤذن‌زاده باز می‌گردد و ادامه می‌دهد: در یکی از نوحه‌ها، ماجرای ورود اسرای کربلا به بازار شام نقل می‌شود؛ جایی که سر حضرت زینب(س) را می‌شکنند اما ایشان همچنان خطاب به برادر می‌گوید: من با تو همدل و هماهنگم حسین جان. حالا این حکایت نقاشی من است که می‌خواستم با ترسیم آن به سردار دل‌ها بگویم با تو همدل هستم.

شهید سلیمانی اهل گلایه و شکایت نبود و همواره پویا و در تکاپو بود، بدون اینکه ادعایی داشته باشد. او جانش را برای اسلام داد و مویش را برای خدمت به مردم سفید کرد

این هموطن ساکن سوئیس درباره نقاشی خود از شهید سلیمانی توضیح می‌دهد: ابتدا مدتی را برای طرح نقاشی‌ صرف می‌کنم تا اجزا و ترکیب آن درست در بیاید. در واقع نقاشی‌هایم صرفاً رئال و مانند واقعیت نیست بلکه داستان کوچکی دارد و نمادهایش را یک به یک کنار آن می‌گذارم تا یک مفهوم کلی را منتقل کند. مثلاً در نقاشی شهید سلیمانی ابتدا مدتی را برای انتخاب یکی از عکس‌های سردار وقت گذاشتم تا چهره‌ای شادمان باشد، چون از راهی که رفته است و از کرده خودش رضایت کامل دارد.

او با بیان اینکه شهید سلیمانی اهل گلایه و شکایت نبود و همواره پویا و در تکاپو بود، بدون اینکه ادعایی داشته باشد. او جانش را برای اسلام داد و مویش را برای خدمت به مردم سفید کرد؛ با این حال در نقاشی دست به سینه گذاشته و آماده خدمت‌رسانی به مردم است. ضمن اینکه ساده زیست بود و این ساده‌زیستی را با یک سنجاق قفلی که پرچم جمهوری اسلامی ایران را با آن به سینه‌اش نصب کرده است، نشان دادم؛ نه مانند ژنرال‌های روسی و آمریکایی که هزاران نشان و درجه لباسشان دارند.

فردین، چندین نسخه از تصویر شهید سلیمانی را می‌کشد تا سرانجام به آن چیزی که دوست دارد، نزدیک شود. نقاشی در مسیر انتقال به ایران کمی دچار صدمه می‌شود، بنابراین در ایران هم کمی آن را ترمیم می‌کند. او توضیح می‌دهد: در زمینه تابلو، قلب‌هایی کشیده‌ام که می‌گریند. اما خود سردار لبخند به لب دارد، انگار می‌خواهد به ما بگوید به حال خود گریه کنید، چون «داروی درد من شهادت است».

او تأکید می‌کند که بارها هنگام کشیدن نقاشی شهید سلیمانی، بی‌اختیار برای او اشک ریخته و این به دلیل خلوص شخصیت سردار دل‌هاست. فردین ابراز امیدواری می‌کند خانم زینب سلیمانی این هدیه را بپسندد.

انتهای پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: سوئیس هدیه نوروزی بنیاد شهید سلیمانی زینب سلیمانی شهید سلیمانی ابراز علاقه سردار دل ها نوحه ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۴۵۲۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برپایی نمایشگاه آثار آندره سوروگیان درباره شاهنامه در ایروان

به گزارش خبرنگار مهر، موزه ماتناداران در شهر ایروان با نام کامل «ماتنادارانِ مسروپ ماشتوتس» از بنیادهای برجسته ارمنستان به شمار می‌رود که به نام ماشتوتس ابداع‌کننده الفبای زبان ارمنی، نامگذاری شده است.

«ماتناداران» در معنای لغوی به مجموعه‌ای گفته می‌شود که مکانی برای نگهداری اسناد، متون خطی و کتاب‌های دست‌نویس قدیمی یا چاپی است. این مجموعه، علاوه بر حفاظت از این متون، فعالیت‌های علمی دیگری از قبیل جمع‌آوری، ترمیم، طبقه‌بندی، تحقیق و نشر آن‌ها را نیز برعهده دارد.

مدیر ایرانی-ارمنی این موزه فعالیت‌های زیادی در راستای شناخت دو کشور ایران و ارمنستان انجام می‌دهد از جمله برگزاری چندین نمایشگاه و تبادل اطلاعات برای خوانش و مرمت نسخ خطی. یکی از این برنامه‌ها در راستای بزرگداشت نقاش ایرانی ارمنی بود پیش از این هم بارها نمایشگاه‌هایی برگزار کرد که هر کدام با استقبال خوبی مواجه شده است.

امروز نیز قرار است نمایشگاهی با عنوان شعر تندیس‌ها به مناسبت صد و سی سالگی آندره سوروگیان در موزه ماتناداران افتتاح شود. این موزه با همکاری مؤسسه علمی نسخه‌های خطی ماتنداران، موزه کلیسای اچمیادزین و مادر آتور آثار نقاشی «آندره سوروگیان» نقاش و هنرمند ایرانی-ارمنی از شاهنامه فردوسی را به نمایش می‌گذارد.

ایوت تجریان مدیر بخش موزه ماتناداران

آندره سوروگیان معروف به درویش‌خان، نقاش برجسته مینیاتور و یکی از بنیان‌گذاران شیوه مردمی در نقاشی ایرانی معروف به نقاشی قهوه‌خانه‌ای بوده است و در نقاشی ایرانی و سبک نقاشی مینیاتور صاحب سبک بود. این هنرمند ارتباط تنگاتنگی با مردم ارمنی و گذشته تاریخی آنها داشت.

پیش از این نیز همایشی برای این هنرمند ارمنی-ایرانی با همکاری با همکاری سفارت جمهوری ایران در جمهوری ارمنستان، مرکز فرهنگی سفارت جمهوری ایران در جمهوری ارمنستان و بنیاد سوروگیان برگزار شده بود.

در این راستا «ایوت تجریان» مدیر بخش موزه ماتناداران در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: این نمایشگاه با هدف یادبود این هنرمند ایرانی-ارمنی برپا شده است. پیش از این آمانوئل سوروگیان نوه آنتوان و فرزند آندره، که اکنون ۹۴ ساله ساکن آلمان هست، کلکسیون بزرگی از آثار پدر و عکس‌های پدربزرگش (آنتوان عکاس مشهور دوره ناصرالدین شاه) را اهدا کرده بود.

وی با بیان اینکه این نمایشگاه به مدت ۶ ماه در موزه ماتناداران برپا خواهد بود گفت: ما در این موزه و در موزه اچمیادزین نیز آثاری از سوروگیان داریم که به نمایش می‌گذاریم. در مجموع حدود ۳۰ اثر به نمایش گذاشته می‌شود که وی از داستانهای شاهنامه کشیده است. آثاری که از آندره سوروگیان در موزه ماتناداران نگهداری می‌شود با آثار موجود در موزه کلیسای اچمیادزین تفاوت دارد. آثار آنجا از اسطوره‌های تاریخی ارمنی است، ولی آثار موزه ما بیشتر از خیام و باباطاهر و شاهنامه فردوسی است.

تجریان که موضوع پایانه نامه‌اش «زندگی و آثار آنتوان سوروگین، عکاس ایرانی» بوده است گفت: این موزه به انیستیتوی نسخه شناسی و موزه نسخه‌های دست خطی معروف است و کسی به عکس‌های آرشیوی آن توجه نکرده بود در حالی که نگاتیوهای شیشه‌ای و عکس‌های زیادی از نسل اول عکاسان ارمنی درباره ایران داریم. من سه سال روی آن کار کردم و نتیجه آن برگزاری چند همایش و نمایشگاه شد.

در حال حاضر هم می‌توان نمایشگاه موقتی از تصاویر عکاسان ارمنی که به ایران آمده و عکاسی کرده‌اند را مشاهده کرد. این نمایشگاه به مدت ۶ ماه باید برگزار می‌شد اما هر بار به دلیل استقبالی که از آن شد، تمدید کردیم.

آندره سوروگیان ۹ سال در انزوا به سر برد و غرق در آثار فردوسی شد و ۴۱۶ اثر از شاهنامه فردوسی را نقاشی کرد که با تاریخ فوت این شاعر همخوانی داشت

تجریان به برگزاری نمایشگاه قاجار نیز اشاره کرد و گفت: این نمایشگاه هم به دلیل استقبال زیاد، بارها تمدید شد. منتها ما نمی‌توانستیم نسخه‌ها را خیلی طولانی به معرض نمایش بگذاریم به همین دلیل در طول سه سال، بارها آثار جا به جا می‌شد.

وی گفت: در این موزه بیش از ۴۵۰ نسخه ایرانی داریم و قسمتی از آن متعلق به دوره قاجار است. برخی از نسخه‌ها ناشناس هستند یا دیباچه ندارند بنابراین با توجه به سبک تهیه کاغذ و خط می‌توانستند قاجاری باشند. از این آثار هم در نمایشگاه استفاده کردیم. ایران برای ارمنیان بسیار مهم است و الهام بخش کارهای هنری آنها می‌شود. مانند آندره سوروگیان که عاشق ایران بود.

وی که پیش از این مدیر بخش هنری موزه بوده است گفت: بعد از اینکه من مدیر موزه مانتاداران شدم، ۹۰ درصد نمایشگاه‌ها و برنامه‌هایمان مرتبط با ایران است حتی نوروز امسال سفره هفت سین در موزه چیدیم. چون معتقد هستم کشورهای همسایه باید همدیگر را بشناسند. زمانی که ارمنستان جزو شوروی بود روابط بین دو کشور ایران و ارمنستان هم کم شد. اما الان زمانی است که باید روابط سیاسی و فرهنگی را احیا کنیم. چون هر کار بزرگی از کارهای فرهنگی نشأت می‌گیرد حتی سیاست.

یکی از نقاشی‌های آندره که به عنوان شاهکار او یاد می‌شود

وی ادامه داد: من در راستای همکاری‌های مشترک یک سفر به همراه همکارانم در موزه به شهرهای قم و تهران داشتیم و از کتابخانه مرعشی، مرکز میراث مکتوب، کتابخانه مرکزی و بنیاد ایرانشناسی دیدن کردیم. در کتابخانه مرعشی و کتابخانه های دیگر تعداد نسخ ارمنی وجود دارد که هیچ وقت روی آن کار نشده است.

تجریان گفت: همچنین همکاری زیادی با سفارت ایران و رایزنی فرهنگی ایران در ارمنستان می‌کنیم. در نظر داریم تا مرمت گران نسخ ایرانی و ارمنی هم با یکدیگر آشنا شوند. چند وقت پیش هم از یکی از مرمتگران مشهور ایرانی دعوت شد تا در دو هفته کارگاه عملی و تئوری برگزار کند. از ایروان هم قرار است چند نفری به ایران بیایند تا فعالیت‌های مشترک انجام شود.

کد خبر 6093804 فاطمه کریمی